بایگانی برچسب برای: درنا اوریگامی

پرنده­ ی دریایی  (crane)سمبل اریگامی(هنر کاغذ و تا) است ، که سمبل بین­ المللی صلح نیز می­ باشد. در ژاپن هر بچه­ ای عاقبت ساختن پرنده ­ی دریایی را می­ آموزد. الینور کوئر (Eleanor Coerr) کسی است که با نوشتن کتاب “ساداکو و هزار پرنده­ ی دریایی کاغذی” ، به این سمبل عمومیت بخشید.

 این کتاب که بصورت گسترده­ ای منتشر گردید ، داستان دختر جوانی به نام ساداکو را بازگو می­ کند که در اثر تشعشعات رادیواکتیو بمب باران اتمی ژاپن توسط آمریکا در جنگ جهانی دوم، صدمه دیده بود. در پایان جنگ او در بیمارستانی تحت درمان قرار گرفت. چند سال بعد سرطان خون او عود کرد. دوست او با در دست داشتن یک پرنده ­ی دریایی کاغذی به ملاقاتش رفت. او به ساداکو گفت که پرنده­ ی دریایی سمبل سلامتی است و اگر او بتواند هزار پرنده دریایی بسازد، حالش خوب خواهد شد. دوست او ساخت پرنده دریایی را به او آموخت. کار ساده ای نبود ، اما وقتی که ساداکو در ساخت اولین پرنده دریایی مهارت یافت، شروع کرد به ساختن ۹۹۹ تای دیگر. او دلیرانه مصمم شده بود که آنها را بسازد. ساختن پرنده ­ی دریایی چنان فکر او را بخود مشغول می کرد که بیماری از یادش می­رفت. مصمم بودن او و کارش توجه پرسنل بیمارستان و بازدیدکنندگان را به خود جلب نمود و آنها نیز مجلات ، پاکت­های عکس­های رادیوگرافی و دیگر کاغذهایی که بدستشان می­رسید را برای او می­ آوردند تا او بتواند کارش را کامل کند. وقتی دید که بیماران دیگر نیز به این کار علاقه­ مند شده­ اند او کارش را متوقف کرد و شروع به آموزش ساختن پرنده­ ی دریایی به دیگر بیماران نمود تا آنها هم بتوانند این کار را انجام دهند. جنگ موجب بیماری او شده بود، ساداکو همانطور که پرنده­ ی دریایی را می­ساخت، پیام صلحش را به همه جا گسترش می ­داد. بزودی او صد پرنده­ ی دریایی را ساخت. حال او بهتر شده بود و او توانست از بیمارستان مرخص شده و به خانه برگردد. اما ، بیماری او مجدداً عود نمود. توانش به حدی کاهش یافت که متاسفانه دیگر قادر نبود کار ساختن بقیه پرنده­ های دریایی را تمام کند. با کمتر از ۷۰۰ پرنده­ ی دریایی کامل شده، ساداکو به حالت کما افتاد و سپس مرد.

وقتی همکلاسی­ هایش فهمیدند که او قادر نبوده رویای خودش را کامل کند ،همه تصمیم گرفتند تا درست کردن پرنده دریایی را بیاموزند. بزودی آنها توانستند کار ساختن هزار پرنده دریایی ساداکو را تمام کنند و به رویای او تحقق بخشند.

بچه ­ها تصمیم گرفتند به تمام کودکان دیگر ژاپنی نامه نوشته و داستان ساداکو را به آنها گفته و از آنها خواستند با جمع­ آوری پول­ هایشان بنای یاد بودی برای ساداکو و گسترش پیام صلح او بسازند. وقتی دولت ژاپن از این طرح مطلع شد تصمیم گرفت یک پارک در هیروشیما را بنام پارک صلح تغییر نام دهد. آنها در این پارک بنای عظیمی ساختند و شبیه پرنده­ ی دریایی ساداکو یک پرنده دریایی بزرگ ساخته و روی این بنا قرار دادند. همکلاسی­ های او تصمیم گرفتند بخاطر احترام گذاشتن به ساداکو نوشته­ ای بر روی پایه این بنای یاد بود ، نصب نمایند. این متنی است که آنها انتخاب کردند :

 ” این فریاد ماست ، این خواسته­ ی ماست ، صلح در دنیا .”

امروزه دانش­ آموزان در تمام مدارس ژاپن (و حتی سراسر کره ی زمین) هر روز، با امیدی جهانی برای صلح، به تا کردن کاغذ و ساختن درناهای کاغذی ادامه می­ دهند و آن ها را به مقبره­ ی ساداکو می­ فرستند.